Στο βιβλίο αυτό η Άννα Ποταμιάνου,  διδάσκουσα ψυχαναλύτρια της Ψυχαναλυτικής Εταιρείας των Παρισίων (SPP) και της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας (ΕΨΕ), υποστηρίζει ότι η Ψυχανάλυση ως θεωρία της σκέψης δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσει το θεμελιακό πρόβλημα των σχέσεων του ανθρώπου με το θάνατο, όχι μόνον ως γεγονός βιολογικό , αλλά και ως βίωμα ψυχικό. Μέσα από τις πολεμικές καταστροφές, την τρομοκρατία κάποιων ιδεολογιών, τις εκρήξεις αυτοκαταστροφικών διαβημάτων, ο ψυχαναλυτικός λόγος ζήτησε να κατανοήσει το πώς ο ανθρώπινος ψυχισμός εργάζεται επί και από δυνάμεις που οι αρχαίοι φιλόσοφοι ονόμαζαν φιλία  και νείκος, δηλαδή από δυνάμεις που τείνουν στη σύνδεση των πραγμάτων και των οντοτήτων και από δυνάμεις αποσύνδεσης. Η σκληρότητα της τιμωρητικής διαστάσης μέσα μας που προσδιορίζεται από ασυνείδητες ενοχές, οι σαδομαζοχιστικές διαδικασίες, η δράση της αυτοκαταστροφικότητας, άλλοτε σιωπηλής και άλλοτε κραυγαλέας, έδειξαν στον S. Freud την αντινομία στην οποία υπόκειται ο ανθρώπινος ψυχισμός: διαδικασίες ζωής – διαδικασίες που αντιτίθενται στην ζωή. Το βιβλίο αναπτύσσεται σε αυτόν τον άξονα και μας καλεί να σκεφθούμε και πέρα από αυτόν.

Το βιβλίο ανήκει στην Ψυχαναλυτική σειρά του Ίκαρου, που επιμελείται ο Αθανάσιος Αλεξανδρίδης.