Αθανάσιος Αλεξανδρίδης Πέρασα πιαΤους χρόνους της αποδοχήςΤους χρόνους της απόρριψηςΠύρρειες νίκες με ορίζουνΕλπιδοφόρες ήττες με καλούν Με μόνη ασπίδα μια ευαίσθητη επιδερμίδαΕίμαι αυτό που είμαιΑυτό που ήμουνΑυτό που θα μπορούσα να ήμουνΑυτό που κάποιος άλλος υπήρξεΑυτό Το μάτι του ΝουΤο ενσώματο Είναι

Διαβάστε Περισσότερα

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης Το πώς η Φύση ορίζει τις δυνατότητες του Λόγου, το πώς ο Λόγος ορίζει τις δυνατότητες της νόησης να αναπαραστήσει και να αντιληφθεί τη Φύση, βρίσκει μέσα στην ψυχανάλυση μια εκρηκτική συνθήκη που το οδηγεί στα άκρα. Το ένα άκρο ορίζεται από την έκπτωση του ψυχικού που ως αδέσμευτη ά-λογη ενέργεια χτυπά το…

Διαβάστε Περισσότερα

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης με πληκτρολογώ…πονά!SMS : Sado Maso Systemκλεισμένος μες τον πύργο των σημείωνΣυ μείον!  Μοι μείον!Υπάρχει κανείς εκεί έξω;

Διαβάστε Περισσότερα

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης Στο δοκίμιο αυτό επιχειρείται η ψυχαναλυτική προσέγγιση της βίας, όπως αυτή εκδηλώνεται σε διάφορες φάσεις της ανάπτυξης του ψυχισμού. Δεν χρησιμοποιείται η κλασική θεώρηση του φαινομένου στο επίπεδο της ψυχικής οικονομίας και των ενορμητικών επενδύσεων, όχι γιατί ο συγγραφέας δεν συμφωνεί με αυτήν, αλλά γιατί προσπαθεί να μελετήσει την βία στους χώρους της…

Διαβάστε Περισσότερα

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης Είμαι ένας πληγωμένος χάρτης.Ο πρώτος ιδρώτας και το τελευταίο αίμα κάνουν τις γραμμές μου.Η Δύση μου συναντά την Ανατολήόπως σε όλους τους χάρτες.Την ημέρα εργάζομαι στις ρίζεςτη νύχτα αναπαύομαι στις κορυφές.Μέρος και μοίρα απ’ την ίδια ρίζα;Μέρες και μοίρα απ’ το ίδιο μέρος;Τάγματα πραγμάτων.Στην ψευδαίσθηση της στερεότηταςΣτην απόλαυση της ρευστότηταςΠλους ή περίπλους;Δυτικός ή Ανατολικός;Το…

Διαβάστε Περισσότερα

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης Μήνες και χρόνια, μέρα και νύχτα,περνούν.  Δεν τα μετρώ.Μάτια, κορμιά, ανοιχτά, κλειστά,περνούν. Δεν τα μετρώ.Ανήσυχος αφήνομαι στον χρόνο.Μακριά από την ηλικία των εφήβωνΑπό την ηλικία των γερόντων, μακριά.Ανήσυχος αφήνομαι στον χρόνο.Κι αν γίνομαι σοφότερος χάρη στους άλλουςΚι αν άθελά μου γίνομαι σοφότεροςΑνία με γεμίζει αυτή η σοφία.Ανήσυχος αφήνομαι στον χρόνο.

Διαβάστε Περισσότερα

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης Καραβάκια περνούν την καρδιά μουΤο κύμα στην προπέλαΗ προπέλα στο πλοίοΤο πλοίο στον κόσμοΟ κόσμος σ΄εσέναΈλα Καραβάκια κεντούν την καρδιά μουΤο φτερό στο πουλίΤο πουλί στη βροχήΗ βροχή στο νερόΕσύ κι εγώΈλα , μίλα Καραβάκια τρυπούν την καρδιά μουΤο κορμί στη φωνήΗ φωνή στην ψυχήΗ ψυχή στο μυαλόΤο μυαλό στο χαμόΈλα, μίλα, χωρίς…

Διαβάστε Περισσότερα

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης Όπως όταν κοιτάς το φως με κλεισμένα τα μάτιαΚαι έρχονται του κόκκινου, του κίτρινου, του κυανούΤα φάσματαΈτσι ήρθε η μέρα και φώτισε το κοιμητήρι.Ένα τοπίο μυτερές  πέτρες που πύκνωναν προς την πλαγιάΔήλωνε, στο μάτι που ΄βλεπε,Πως κάτω βρίσκονται. Ανακατεύει το φως τα χρώματά του με την ύληΓυρίζει, αλλάζει κι είναι το ίδιο.Γυρίζουν οι…

Διαβάστε Περισσότερα

Αθανάσιος Αλεξανδρίδης Υδάτινος καθρέφτηςΥδατοκαθρέφτηςΝεροκάτοπτρο.Καθρέφτης του νερούΚαθρέφτης του νεκρούΥαλοπίνακαςΉ άλλου πίνακας.Δεν είναι η ομορφιάΑλλ΄ η ψευδαίσθησηΠου με ελκύειΣτον όμοιό μου άγνωστο. Ηδονή δίδυμη αδελφή της οδύνης

Διαβάστε Περισσότερα