Άρθρο του Α. Αλεξανδρίδη στην «Κ»: Η τρομοκρατία των ομηλίκων


Το bullying έχει βαθιά πληγώσει την οικογένεια, την παιδεία και την κοινωνία σε όλη την ελληνική επικράτεια. Oμως ακόμη –και παρά την εμφάνιση πολλών αξιόλογων άρθρων στα ΜΜΕ– το βάθος του «κακού» δεν μοιάζει να έχει γίνει κατανοητό ή πιστευτό. Σύμμαχός μου στην υπόθεσή μου αυτή είναι η ελλιπέστατη λήψη προληπτικών μέτρων και κυρίως η ατιμωρησία των δραστών. Oπως έχω τονίσει και σε προηγούμενα άρθρα μου, το φαινόμενο αποτελεί μέρος του δομικού προβλήματος της ελληνικής κοινωνίας, που δημιουργεί την ψευδαίσθηση σε κάποια άτομα ή ομάδες ότι «έχουν δικαίωμα στην άσκηση της βίας» και αυτό εκδηλώνεται στο κοινωνικό επίπεδο με τον βανδαλισμό των πόλεων και των δημοσίων κτιρίων, στο ατομικό επίπεδο με τον φόνο γυναικών, παιδιών και ζώων, με τον σεξουαλικό, ηθικό, ψυχικό και κοινωνικό βιασμό όλων όσοι ανήκουν σε «ειδικές», άρα αδύναμες και ανίσχυρες μειονότητες. Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται με πολύ χαλαρούς αρμούς κοινωνικής συνοχής και γι’ αυτό φοβάμαι πως σε μια κορύφωση της κρίσης, που τίποτε στο διεθνές οικονομικό και στρατιωτικό περιβάλλον δεν την αποκλείει, τα ομαδικά και τα ατομικά φαινόμενα της βίας θα κλιμακωθούν ανεξέλεγκτα.

Επιστρέφω λοιπόν στο bullying ως δείκτη της βίας και αμέσως εμφανίζεται η ζοφερή εικόνα: τα φαινόμενα έχουν αναβαθμισθεί ποσοτικά και ποιοτικά. Το bullying έχει βαθιά «δαγκώσει» την ελληνική κοινωνία και γι’ αυτό θα το μεταφράσω στα ελληνικά, μήπως και οι λέξεις μάς «δαγκώσουν» βαθύτερα και ίσως, πλέον, ξυπνήσουμε: βία, τρομοκρατία, ταπείνωση, εξευτελισμός, εκμετάλλευση, διασυρμός, βιασμός, πόνος, τραύμα, σαδισμός, νίκη του άνομου, σαγήνη του κακού… συμμορία, αρχηγός, ακόλουθοι, αυτόπτες μάρτυρες… συνενοχή, σιωπή, συγκάλυψη, ατιμωρησία… θύμα, μοναξιά, απελπισία, αδικία, απόσυρση, μελαγχολία, αηδία… Το σκηνικό σάς είναι πια γνωστό. Δίνω τις λέξεις, όχι για να το ανακαλέσετε νοητικά, αλλά για να το ζήσετε, να αφεθείτε στη φρίκη εγγίζοντας τα συναισθήματα του εξευτελισμένου θύματος, αλλά και τη φρίκη των σαδιστικών συναισθημάτων του δράστη, βάζοντας φαντασιωσικά και στις δύο θέσεις τον εαυτό σας ή το παιδί σας.